Nadwaga powstaje wtedy, gdy organizm otrzymuje więcej substancji energetycznych niż ich zużywa. Nawet 20 kalorii dziennie więcej (1 łyżeczka cukru) daje w ciągu roku wzrost masy o prawie kilogram.
Nadwagę przekraczającą 20% wagi należnej, dostosowanej do płci i wieku, nazywamy otyłością.
Jest ona głównie skutkiem złych nawyków żywieniowych i brakiem aktywności fizycznej. Niekiedy może być warunkowana genetycznie.
Otyłość jest poważną chorobą, która ma poważne konsekwencje dla funkcjonowania naszego organizmu.
-
Podwyższa ciśnienie krwi, a serce powiększa się.
-
Jest przyczyną rozwoju miażdżycy, choroby wieńcowej, zawałów i wylewów krwi do mózgu.
-
Zwiększa ryzyko zachorowania na cukrzycę typu II, choroby nerek i pęcherzyka żółciowego, a także nowotwór jelita grubego.
-
Jest przyczyną chorób stawów, wad kręgosłupa oraz płaskostopia.
-
Może powodować problemy z oddychaniem, powodować bezdech nocny oraz rozwój astmy.
-
Otyłości niemal zawsze towarzyszą problemy natury emocjonalnej utrudniające funkcjonowanie w społeczeństwie. Należą do nich: poczucie izolacji i dyskryminacji, niska samoocena, depresja, a także inne zaburzenia odżywiania.
Do oceny nadwagi i otyłości można się posłużyć wskaźnikiem BMI (wskaźnik masy ciała – body mass index).
Sposób obliczenia BMI przedstawia równanie:
BMI = masa ciała (kg) : wzrost (m2)
-
BMI (kg/m2)
Interpretacja wyniku
<18,5
niedowaga
18,5–24,9
prawidłowa masa ciała
25–29,9
nadwaga
30–34,9
otyłość
>35
otyłość olbrzymia
W przypadku otyłości podstawowym zaleceniem lekarskim jest powrót do prawidłowej masy ciała poprzez stosowanie diety odchudzającej oraz ćwiczeń fizycznych.
