Nadwaga powstaje wtedy, gdy organizm otrzymuje więcej substancji energetycznych niż ich zużywa. Nawet 20 kalorii dziennie więcej (1 łyżeczka cukru) daje w ciągu roku wzrost masy o prawie kilogram.

Nadwagę przekraczającą 20% wagi należnej, dostosowanej do płci i wieku, nazywamy otyłością.

Jest ona głównie skutkiem złych nawyków żywieniowych i brakiem aktywności fizycznej. Niekiedy może być warunkowana genetycznie.

Otyłość jest poważną chorobą, która ma poważne konsekwencje dla funkcjonowania naszego organizmu.

  1. Podwyższa ciśnienie krwi, a serce powiększa się.

  2. Jest przyczyną rozwoju miażdżycy, choroby wieńcowej, zawałów i wylewów krwi do mózgu.

  3. Zwiększa ryzyko zachorowania na cukrzycę typu II, choroby nerek i pęcherzyka żółciowego, a także nowotwór jelita grubego.

  4. Jest przyczyną chorób stawów, wad kręgosłupa oraz płaskostopia.

  5. Może powodować problemy z oddychaniem, powodować bezdech nocny oraz rozwój astmy.

  6. Otyłości niemal zawsze towarzyszą problemy natury emocjonalnej utrudniające funkcjonowanie w społeczeństwie. Należą do nich: poczucie izolacji i dyskryminacji, niska samoocena, depresja, a także inne zaburzenia odżywiania.

Do oceny nadwagi i otyłości można się posłużyć wskaźnikiem BMI (wskaźnik masy ciała – body mass index).

Sposób obliczenia BMI przedstawia równanie:
BMI = masa ciała (kg) : wzrost (m2)

BMI (kg/m2)

Interpretacja wyniku

<18,5

niedowaga

18,5–24,9

prawidłowa masa ciała

25–29,9

nadwaga

30–34,9

otyłość

>35

otyłość olbrzymia

 

W przypadku otyłości podstawowym zaleceniem lekarskim jest powrót do prawidłowej masy ciała poprzez stosowanie diety odchudzającej oraz ćwiczeń fizycznych.